Nasze przedszkole dysponuje wykwalifikowaną kadrą specjalistów, z których pomocy może korzystać każde dziecko uczęszczające do naszej placówki.     

Przedszkole prowadzi :

• Terapię w Sali Doświadczania Świata (Snoezelen) – Terapia w Sali Doświadczania Świata dobierana jest indywidualnie do potrzeb danego dziecka. W takiej Sali dziecko ma wolność wyboru bodźców, których w danym momencie najbardziej potrzebuje. Zajęcia w Sali Doświadczania Świata to przede wszystkim wszechstronna stymulacja układu nerwowego dziecka. Korzyści płynące z terapii Snoezelen® to m.in.: stymulacja rozwoju wyższych funkcji: emocjonalnych, społecznych, komunikacyjnych, ruchowych, poznawczych, obniżenie napięcia nerwowego, redukcja stresu i głęboki relaks, wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa, zwiększenie aktywności, pomoc w pokonywaniu lęków, motywacja do poznawania otoczenia i oddziaływania na nie, zwiększenie chęci do nawiązywania kontaktów z innymi, poprawa orientacji w zakresie ciała i przestrzeni.

• Ćwiczeia logopedyczne: (po wcześniejszej diagnozie przez specjalistę zatrudnionego w przedszkolu oraz dla dzieci posiadających wskazania wynikające z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego);
• Zajęcia ruchowe metodą Weroniki Sherborne – nazwa metody „Ruch Rozwijający” wyraża główną ideę metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj z tzw. baraszkowania.Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej. dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu .Korzyści płynące z metody: daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem, wyzwala swobodę zachowań i naturalności.Daje okazję do rozładowania energii. Jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń. Daje radość, wyzwala zaangażowanie. Daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb. Daje pewność siebie. Daje radość z działania w grupie. Przyjemność dawania innym radości. Daje poczucie harmonii z innymi. Daje poczucie bezpieczeństwa. Daje poczucie partnerstwa;
• Gimastykę korekcyjną – zajęcia bazują na odpowiednio dobranych formach ćwiczeń uzależnionych od wieku, wad postawy, rozwoju fizycznego, psychicznego i sprawności danego dziecka. Główne cele zajęć to: kształtowanie rozumienia potrzeby dbania o własną sylwetkę i sprawność fizyczumacnianie wiary we własne siły i zdolność osiągania trudnych celów korekcyjnych; skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej w miarę możliwości do stanu prawidłowego;podnoszenie ogólnej sprawności i wydolności organizmu poprzez zwiększanie zakresu ruchów;
• Terapię ręki – to przede wszystkim usprawnianie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców, dużej motoryki w zakresie sprawności i napięcia mięśni całego ramienia oraz postawy siedzącej. To również dostarczanie wrażeń dotykowych, umożliwiających poznawanie różnych kształtów, struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania.  Wszystkie działania wykorzystywane w terapii są precyzyjnie dobrane do funkcjonalnego i intelektualnego poziomu dziecka. Sprawia to, że czas spędzony na terapii jest dla przedszkolaka nie tylko efektywną pracą ale i przyjemnością. Zajęcia skierowane są przede wszystkim do dzieci wykazujących zaburzenia napięcia w obrębie kończyny górnej (wzmożone lub obniżone napięcie). Pomocne stają się również dla przedszkolaków, u których zauważamy prawidłową postawę ciała, problemy z wykonywaniem codziennych czynności (picie z kubka, zapinanie guzików), problemy w zabawach manualnych (układanie małych przedmiotów, lepienie plasteliny), problemami grafomotorycznymi (pisanie, malowanie) oraz nieprawidłową koordynacją ruchową;
• Sensoplastyka (R) – najprościej można powiedzieć, że jest to taka plastyka z wykorzystaniem wszystkich zmysłów, czyli plastyka sensoryczna. Sekret tkwi w używanych „materiałach”:  są to tylko i wyłącznie łatwo dostępne artykuły i barwniki spożywcze: ryż, makaron, jogurt, kasza, kisiel, itp.;  są to zajęcia z kolorowymi nitkami makaronu, z olejem albo z wyszukiwaniem skarbów w zastygniętych galaretkach.
• Logorytmiki – to połączenie rytmiki z terapią logopedyczną, którą wykorzystuje się w ćwiczeniach wad wymowy oraz do zachęcenia dziecka do ćwiczenia swojej mowy. Poza tym logorytmika działa na słuch, zdolności ruchowe i ogólny rozwój dziecka. Aktywuje ona dzieci do rytmicznego poruszania się, co zwiększa ich umiejętności koordynowania własnego ciała. Poza tym ma wpływ na wzmocnienie mięśni, poznanie nowych słów, odpowiednie akcentowanie i rytmiczną mowę. Śpiewanie piosenek i rytmiczne powtarzanie wyrazów podczas ruchu kształtuje również wydolność aparatu głosotwórczego dziecka. Maluch przy okazji uczy się równomiernego oddychania i wydawania dźwięków bez zadyszki.
  • Terapię Integracji Sensorycznej (SI), która ma na celu opracowanie i organizację wrażeń docierających do nas z takich zmysłów jak dotyk, propriocepcja, wrażenia przedsionkowe, węch, słuch, smak czy wzrok aby dzięki temu mogły być użyte do celowego działania. Dzieci mające problemy „sensoryczne” mogą mieć kłopoty z właściwym napięciem mięśniowym, koordynacją wzrokowo-ruchową, równowagą statyczną i dynamiczną, planowaniem ruchu, orientacją w schemacie ciała i w przestrzeni, właściwym odbiorem bodźców dotykowych, wzrokowych, czy słuchowych, różnicowaniem sensorycznym, regulowaniem emocji, uczeniem się itp. Wymienione zaburzenia zwykle rzutują na prawidłowy rozwój i funkcjonowanie w życiu codziennym więc niezwykle ważna jest wczesna diagnoza i indywidualna terapia;

• AAC (aletrnatywne i wpsomagajaće sposoby komunikowania) – celem zajęć jest wspieranie zaburzonej mowy, a w przypadku całkowitej niemożności dźwiękowej realizacji języka jej zastąpienie przy wykorzystaniu alternatywnych form komunikacji. Stosowane podczas zajęć metody wykorzystują znaki manualne (gesty), symbole (proste znaki graficzne) oraz mowę. Równoczesne wprowadzanie do terapii systemów manualnych i graficznych przynosi wiele korzyści dzieciom, gdyż wykorzystuje kanały: wzrokowy i słuchowy, których właściwe funkcjonowanie stanowi podstawę do nabycia umiejętności czytania i pisania.;

• TUS – (trening umiejętności społecznych) – ważnymi elementami prowadzenia zajęć treningu umiejętności społecznych są: modelowanie zachowań dzieci poprzez odgrywanie ról; ćwiczenia umożliwiające nabycie umiejętności, utrwalanie ich oraz doświadczanie nowej idei przeżyć związanych z nabywaniem kompetencji; możliwość uzyskania informacji zwrotnej od nauczyciela oraz dzieci biorących udział w treningu; wzmocnienie wiary we własne możliwości; nabycie umiejętności adekwatnej reakcji na określoną sytuację społeczną; stosowanie nabytych kompetencji w relacjach z dziećmi i dorosłymi. Dzięki zajęciom z zakresu Treningu Umiejętności Społecznych dzieci nabędą podstawowe umiejętności do których zaliczyć należy: zawieranie znajomości, słuchanie, zadawanie pytań, odmawianie, inicjowanie rozmowy, nabycie umiejętności prowadzenia dialogu, nabycie umiejętności prawidłowej reakcji na krytykę oraz niepowodzenie, właściwe wyrażanie krytyki oraz, co istotne radzenie sobie z uczuciami, w tym: rozróżnianie uczuć, wyrażenie gniewu i rozczarowania, mówienia komplementów. W osiągnięciu wyżej wymienionych kompetencji pomocne dzieciom są podstawowe procedury wykorzystywane w treningach TUS: modelowanie, odgrywanie ról, informacje zwrotne transfer.